Cegła to jeden z najstarszych i najbardziej rozpoznawalnych materiałów budowlanych. Przez wieki kojarzona była głównie z czerwienią, ale to tylko ułamek całej palety możliwości. W rzeczywistości kolor cegły zależy od wielu czynników – a każdy z nich kryje ciekawą historię.
Cegła może być żółta, brunatna, a nawet czarna – wszystko zależy od rodzaju gliny i temperatury wypalania. To, co kiedyś było dziełem przypadku i lokalnych surowców, dziś bywa celowym wyborem architekta szukającego wyjątkowego efektu estetycznego.
- Barwa cegły wynika z zawartości minerałów w glinie. Gliny bogate w tlenki żelaza dają cegły czerwone, wapienne – żółte, a manganowe – brązowe i czarne. Dlatego w różnych regionach świata cegły mogą wyglądać zupełnie inaczej, nawet jeśli mają tę samą funkcję.
- Oprócz składu gliny, duże znaczenie ma temperatura pieca. Przy niższych temperaturach powstają cegły jaśniejsze, a przy wyższych – ciemniejsze i bardziej zbite. To dlatego zabytkowe cegły mają często niejednolitą barwę i strukturę.
- W czasach, gdy cegły formowano ręcznie, robotnicy często używali... kolana jako naturalnej prasy. W wielu starych cegłach można znaleźć wyraźne odciski stawów, palców czy nawet fragmentów ubioru. Te cegły to dziś cenione przez konserwatorów zabytki.
- Choć dziś dominują cegły produkowane maszynowo, architekci coraz częściej sięgają po ręcznie formowane materiały z naturalnym rysunkiem i nieregularnością. Nadają one budynkom charakteru i unikalnego stylu – zarówno w klasycznych, jak i nowoczesnych realizacjach.
- Coraz częściej cegła trafia też do wnętrz. Surowe, naturalne wykończenia ścian ceglanych stanowią dziś nie tylko tło dla loftów, ale też serce projektów w stylu industrialnym, rustykalnym czy minimalistycznym.
O Autorze